ROZWÓJ WYSOKOŚCI CIAŁA
Po omówieniu ogólnych właściwości procesu rozwojowego oraz roli, jaką w nim odgrywają genotyp i środowisko, pokażemy na przykładzie kilku cech przebieg tego procesu oraz jego zmienność międzypopulacyj- ną i wewnątrz tej samej populacji. Rysunek przedstawia krzywą przyrostów wysokości ciała osobnika od urodzenia do zakończenia jego wzrastania. Widzimy, że tempo tego procesu nie jest jednostajne, lecz ma wyraźną tendencję do zwalniania. Największe tempo wzrastania cechuje okres płodowy, podczas którego osobnik osiąga około 50 cm długości ciała, a więc w krótkim okresie 9 miesięcy realizuje blisko */3 swojej ostatecznej wysokości. Tempo wzrastania dziecka po urodzeniu, jakkolwiek wolniejsze niż w okresie płodowym, jest nadal tak duże, że w wieku 2 lat osiąga ono już połowę swojej ostatecznej wysokości ciała. We wczesnym dzieciństwie następuje stabilizacja tempa wzrastania (przyrosty roczne wynoszą 5—6 cm); dalsze zmniejszenie przyrostów wysokości ciała obserwujemy tuż przed rozpoczęciem okresu dojrzewania płciowego.